Hidrolik sistem bakımı çok önemli olduğu gibi doğrudan hidrolik yağ bakımıyla da ilgilidir. Bir hidrolik yağı üzerinde yapılan tüm filtreleme ve analiz, sistemin kendisi bakımsızlık içindeyse, anlamsız ve faydasız olur.

Bir hidrolik sistemin bakımından sorumlu bir yağlama teknisyeni veya operatörü, en azından bir hidrolik sistemin haftalık “hızlı tarama” rutininin bir parçası olarak aşağıdaki 10 nokta kontrol listesini gerçekleştirmelidir:

1. Sıvı seviyelerini kontrol edin. Taşınabilir filtreleme (uygunsa) aracılığıyla (gerekliyse) yağ ekleyin.
YAĞLARI KARIŞTIRMAYIN! Sistemde kullanılan aynı yağ markası ve viskozite derecesini kullanın.
2. Nefeslik kapaklarını, nefeslik içindeki filtreleri ve dolum ağzı süzgeçlerini kontrol edin — Yağ eklemeyi hızlandırmak için yağ süzgeçlerinde delik AÇMAYIN.
3. Filtre göstergelerini ve/veya basınç farkı ölçüm cihazlarını kontrol edin.
4. Tüm sistem hortumlarını, boruları, boru bağlantılarını yağ kaçağı ve aşınmalara karşı gözle kontrol edin. Hidrolik yağ kaçağı endüstriyel sistemler için yaygın bir sorundur. Aşırı kaçak çevresel ve güvenlik açısından bir tehlikedir, atık yağ miktarını ve yağ tüketimini artırır ve ihmal edilirse sistemin aşırı ısınmasına neden olacak kadar sistem kapasitesini düşürebilir.

5. Dahili termometreler veya elle tutulan kızılötesi detektörler aracılığıyla sistem sıcaklığını kontrol edin. Pek çok sistem için normal sıcaklık aralığı 45 ile 60ºC arasındadır. Sıcaklıklar yüksekse, soğutucunun çalışmasını ve basınç emniyet valfı ayarlarını kontrol edin.
6. Hidrolik yağ tankının iç kısmını, aerasyon, yani yağ içinde hava oluşumu ile ilgili belirtiler açısından görsel olarak inceleyin. (yağ dolum kapağı ağzından içerisini bir el feneri vasıtasıyla görerek) aerasyon, yağ içine hava girişi, pompa emişin de yağ akışından ayrı olarak hava kabarcıklarının da taşındığı bir durumdur. Yağ tankındaki aerasyonun görsel işaretleri genellikle köpürme ve/veya pompa emme borusu ağzındaki süzgece az miktarda hava çekilmesinin yarattığı küçük girdaplar dır. Aberasyon nedenleri arasında: düşük yağ seviyeleri; emme hattına hava kaçması; düşük yağ sıcaklığı; yağ havayı tahliye etmek veya pompaya emiş sağlamak için çok kalın; veya hatalı mil keçeleri. Hava sızıntılarından şüphelenildiğinde, pompa emme hattını yağ seviyesi içine almak genellikle pompa sesinde belirgin bir değişiklik yaratarak hava kaçaklarını tam olarak belirleyecektir. Havayı içine emen bir pompa çakılları çal-kalıyormuş gibi ses çıkarır. 

7. Kavitasyon belirtileri için pompayı dinleyin. Kavitasyon,   biraz daha fazla karmaşıktır, ama bazı benzerlikleri barındırmaktadır. Kavitasyon, pompanın emme anındaki basıncının anlık olarak düşmesiyle
hidrolik yağdaki çözülmüş havanın kabarcıklar halinde serbest kalması ve ardından metal yüzeylerde deşarj olarak patlamasıyla ortaya çıkar. Bu patlamalar, pompa yüzeyleri için son derece tahrip edicidir. Kavitasyona uğrayan bir pompa yüksek çok tiz ve vınlamalı bir ses yayar. Kavitasyonun nedenleri, emme hattındaki hava
kaçakları hariç, aerasyon ile aynıdır. Aerasyonu, kavitasyondan nasıl ayırt edersiniz? Bir yol da, pompa emme tarafına bir vakum ölçer takmak ve mutlak basıncın, pompa üreticisinin öngördüğüne eşit veya ondan daha yüksek olduğundan emin olmaktır. Yağ tankındaki köpüklenme, genellikle yağa aerasyon şeklinde hava girişinin belirtisidir.
8. Renk, kirlenme ve koku belirtileri için küçük bir yağ numunesini inceleyin. Sadece aşırı kombinasyon belirtilerini algılamasından dolayı görsel incelemeden elde edilecek sonucun sınırlı olduğunu unutmayın. 
9. Kızılötesi termometre ile, elektronik kontrollü servo valfleri tarayın. Yüksek valf ve solenoid sıcaklıkları 65ºC üzerinde) genellikle valf in yapıştığını gösterir.
10. Kızılötesi termometre kullanarak elektrik tahrik motoru dış muhafazasının sıcak noktalarını ve rotor yatak sıcaklıklarını tarayın. detektörler aracılığıyla sistem sıcaklığını kontrol edin. Pek çok sistem için normal sıcaklık aralığı 45 ile 60ºC arasındadır. Sıcaklıklar yüksekse, soğutucunun çalışmasını ve basınç emniyet valfı
ayarlarını kontrol edin.